Een 'hoopvol' nieuw jaar

Ha mensen,

Allereerst wens ik jullie een gezegend en dankbaar 2017 toe! De afgelopen dagen waren bijzonder om mee te maken. Ik heb twee avonddiensten gedraaid, en die verliepen betrekkelijk goed. Het was koud, maar daar begin je langzaamaan aan te wennen.

Gisterenavond was het vreemd om te werken. Terwijl het hele thuisfront vol is van de jaarwisseling, merk je er in het kamp niet zoveel van. Voor de meeste mensen daar is het ook nog geen nieuwjaar; zij houden een andere kalender aan. We zaten rustig achter het hek en het was al twaalf uur geweest voor we het doorhadden. Geen oliebollen dit jaar, geen vuurwerk gezien, en geen Happy Newyear. Een van de Afghanen die ik nu goed leer kennen, zei het treffend: 'Waarom zeggen jullie happy newyear? Ik ben helemaal niet zo happy...' Ik heb er maar een goed\hoopvol nieuwjaar van gemaakt. En hoopvol is het eerlijk gezegd niet. Een van de kampcoördinatoren zei pas treffend dat de meeste mensen simpelweg teruggestuurd worden, er is geen plek voor ze in Europa. Het is onze taak een klein lichtje te zijn op een treurige en teleurstellende fase in hun leven.

Gisteren liet een van de Afghanen ons foto's zien van het werk van de taliban in Afghanistan. Het leek wel een horrorfilm, afschuwelijke beelden. Onvoorstelbaar wat deze mannen, vrouwen en kinderen in hun land van herkomst hebben moeten meemaken.

Zojuist hebben we met de groep een nieuwjaarsduik genomen in de zee hier. Goh, wat was dat koud! De Griekse bevolking hier keek hun ogen uit. Vanavond weer een avonddienst en morgen lekker een dag vrij!

Groetjes weer, Jacko.