Ha mensen,
Na een dienst op nieuwjaarsdag hebben we maandag vrij gehad. We zijn met busjes het eiland doorgereden. Lesbos is werkelijk een prachtig eiland. Het was ook nog eens lekker weer, dus dat was mooi meegenomen.
S'ochtends gingen Jan en ik een stukje lopen in het dorpje waar we verblijven en kwamen we een ruïne tegen. Het bleek dat daar vluchtelingen in verbleven! We raakten aan de praat en ze vertelden ons dat hun tent enige tijd in de fik was gegaan in het vluchtelingenkamp. Ik had het idee dat ze zich daar niet meer veilig voelden. Dus nu hier, in een ruïne. Geen voedsel, water, kleding of geld. Het was troosteloos om te zien. We hebben ze wat gegeven. Gisteren kwam ik een van hen weer tegen en heb ik wat brood en water voor hem gekocht. Je zou graag meer willen doen, maar je voelt je zo machteloos. Vandaag of morgen hopen we weer even langs te gaan en we hebben het idee om ze onze kleding te geven.
Gisteren tijdens de avondshift heb ik lang zitten praten met een oud-officier van de politie in Afghanistan. Hij was erg eerlijk en vertelde ons over zijn werk daar en over de reis die hij, zijn vrouw en zijn twee kinderen (1&2 jaar, ongelofelijk) hebben ondernomen. Ongekend ook hoelang deze mensen in Turkije moeten verblijven voor ze over kunnen steken. En toch is het mooi om te zien hoeveel hoop deze man heeft. Wat wil hij graag naar Duitsland om daar een veilige toekomst voor hem en zijn gezin op te bouwen.
Op het moment van schrijven hebben we nog twee diensten tegaan. Ik hoop nog één blog te schrijven en een beetje te reflecteren op de afgelopen weken.
Groetjes en tot snel! Jacko
Geen opmerkingen:
Een reactie posten