2017: Wat heeft waarde?

Ha mensen,

Op het moment dat ik dit schrijf, zitten we vast op het vliegveld in Lesbos. De vlucht is gecanceld omdat het hier verschrikkelijk waait, regent en onweert. Nu hopen we over anderhalf uur naar Athene te vliegen, daar te overnachten en morgen naar Schiphol te vliegen. Vervelend, maar deze weken hebben me laten zien dat de zaken waar wij normaal zo over kunnen klagen vaak niet vergelijkbaar zijn met de situaties van anderen. Dit geeft me een mooi moment om even terug te kijken op de afgelopen weken.

Het waren twee zware weken, zowel fysiek als emotioneel. Onregelmatige werktijden, weinig slaap en de kou vreten wel aan je batterij. De indrukwekkende en schrijnende verhalen ook, maar dan op een andere manier. De twee weken hebben me weer veel geleerd. Over mezelf, over de wereld en over wat waarde heeft.

Want wat heeft nog waarde als je alles achter je moet laten en moet vluchten? Is dat je mooie huis, je auto of het geld op je bankrekening? Voor sommige vluchtelingen was dat het wel, tot hun wereld omgegooid werd. Voor anderen is het gelukkig meer dan dat. Veel mensen geloven dat hun God (welke dat ook is) een plan heeft met hun leven. Dat ze na acht, negen of tien maanden in het kamp een nieuwe start mogen maken met hun familie. Dat ze een veilige plek mogen krijgen. En dat hoop en geloof ik ook van harte.

Mijn voornemen voor 2017? Ik wil investeren in zaken die waarde hebben. In relaties, in geloof en in het oefenen van dankbaarheid voor wat ik heb. Ik wil laten merken dat vluchtelingen welkom zijn in mijn omgeving. En ik hoop dat iets daarvan overslaat op de mensen om me heen.

Groetjes en heel erg bedankt voor het mee-lezen!

Jacko

De tijd vliegt!

Ha mensen,

Na een dienst op nieuwjaarsdag hebben we maandag vrij gehad. We zijn met busjes het eiland doorgereden. Lesbos is werkelijk een prachtig eiland. Het was ook nog eens lekker weer, dus dat was mooi meegenomen.

S'ochtends gingen Jan en ik een stukje lopen in het dorpje waar we verblijven en kwamen we een ruïne tegen. Het bleek dat daar vluchtelingen in verbleven! We raakten aan de praat en ze vertelden ons dat hun tent enige tijd in de fik was gegaan in het vluchtelingenkamp. Ik had het idee dat ze zich daar niet meer veilig voelden. Dus nu hier, in een ruïne. Geen voedsel, water, kleding of geld. Het was troosteloos om te zien. We hebben ze wat gegeven. Gisteren kwam ik een van hen weer tegen en heb ik wat brood en water voor hem gekocht. Je zou graag meer willen doen, maar je voelt je zo machteloos. Vandaag of morgen hopen we weer even langs te gaan en we hebben het idee om ze onze kleding te geven.

Gisteren tijdens de avondshift heb ik lang zitten praten met een oud-officier van de politie in Afghanistan. Hij was erg eerlijk en vertelde ons over zijn werk daar en over de reis die hij, zijn vrouw en zijn twee kinderen (1&2 jaar, ongelofelijk) hebben ondernomen. Ongekend ook hoelang deze mensen in Turkije moeten verblijven voor ze over kunnen steken. En toch is het mooi om te zien hoeveel hoop deze man heeft. Wat wil hij graag naar Duitsland om daar een veilige toekomst voor hem en zijn gezin op te bouwen.

Op het moment van schrijven hebben we nog twee diensten tegaan. Ik hoop nog één blog te schrijven en een beetje te reflecteren op de afgelopen weken.

Groetjes en tot snel! Jacko

Een 'hoopvol' nieuw jaar

Ha mensen,

Allereerst wens ik jullie een gezegend en dankbaar 2017 toe! De afgelopen dagen waren bijzonder om mee te maken. Ik heb twee avonddiensten gedraaid, en die verliepen betrekkelijk goed. Het was koud, maar daar begin je langzaamaan aan te wennen.

Gisterenavond was het vreemd om te werken. Terwijl het hele thuisfront vol is van de jaarwisseling, merk je er in het kamp niet zoveel van. Voor de meeste mensen daar is het ook nog geen nieuwjaar; zij houden een andere kalender aan. We zaten rustig achter het hek en het was al twaalf uur geweest voor we het doorhadden. Geen oliebollen dit jaar, geen vuurwerk gezien, en geen Happy Newyear. Een van de Afghanen die ik nu goed leer kennen, zei het treffend: 'Waarom zeggen jullie happy newyear? Ik ben helemaal niet zo happy...' Ik heb er maar een goed\hoopvol nieuwjaar van gemaakt. En hoopvol is het eerlijk gezegd niet. Een van de kampcoördinatoren zei pas treffend dat de meeste mensen simpelweg teruggestuurd worden, er is geen plek voor ze in Europa. Het is onze taak een klein lichtje te zijn op een treurige en teleurstellende fase in hun leven.

Gisteren liet een van de Afghanen ons foto's zien van het werk van de taliban in Afghanistan. Het leek wel een horrorfilm, afschuwelijke beelden. Onvoorstelbaar wat deze mannen, vrouwen en kinderen in hun land van herkomst hebben moeten meemaken.

Zojuist hebben we met de groep een nieuwjaarsduik genomen in de zee hier. Goh, wat was dat koud! De Griekse bevolking hier keek hun ogen uit. Vanavond weer een avonddienst en morgen lekker een dag vrij!

Groetjes weer, Jacko.