Vrijdag is het dan zover!

Beste lezer!

Waarschijnlijk heb je al het een en ander gehoord over mijn plan om op Lesbos vrijwilligerswerk te gaan doen. In de kerstvakantie ga ik met 13 andere vrijwilligers naar Lesbos om daar voedsel en kleding uit te delen, verschillende hand- en spandiensten uit te voeren en er gewoon voor vluchtelingen te zijn. Verschillende mensen vroegen me of ik een blog bij ga houden van mijn ervaringen. Nu denk ik dat schrijven me ook kan helpen bij het verwerken en vind ik het leuk om geïnteresseerden op de hoogte te houden. Ik ga mijn best doen om regelmatig een update te geven van mijn dagen en belevenissen. Om geen verhaal te missen, kan je rechtsboven op de pagina jezelf abonneren op deze blog.

Vrijdag is het dan zover! Om 07:45 vertrekken we vanaf Eindhoven Airport richting Athene, waar we weer overstappen op een vliegtuig naar Mytilene, een grote stad op Lesbos. Daar zit vier uur tussen helaas, dus dat wordt even wachten. Gelijk een goede kans om de groep beter te leren kennen en het programma vast door te nemen.

Nu het zo dichtbij komt, neemt de nieuwsgierigheid en de spanning wel een klein beetje toe, moet ik eerlijk toegeven. Ik weet nog niet goed wat ik kan verwachten, aangezien het allemaal zo ver weg is - en lijkt. Tijdens de training twee weken geleden kwamen de heftige en verontrustende verhalen wel binnen en kreeg ik een beter beeld van de situatie op het eiland. Die is niet goed, laat dat duidelijk zijn. Het kostte me wel wat moeite om recente informatie over de situatie op het eiland te vinden, aangezien de media niet veel meer laten zien van de toestand op Lesbos. Maar het beeld dat de mensen schetsten die net terug zijn gekomen van het eiland is schokkend. Er heerst veel uitzichtloosheid en hopeloosheid onder de vluchtelingen. En dat is niet gek, als je zes tot acht maanden moet wachten op een vervolg van je vlucht/reis. Hopelijk kunnen we - juist met kerst, als er ook weinig vrijwilligers zijn - de mensen daar een klein beetje hoop geven.

De afgelopen weken vond ik erg bijzonder om mee te maken. Het is ontzettend mooi om te zien dat zo veel mensen om me heen zo bezig zijn met wat ik ga doen. Het gaat me dan niet eens om de donaties die mensen gedaan hebben (daar ben ik ook erg dankbaar voor), maar vooral door de oprechte interesse die ik om me heen gemerkt heb, erg bemoedigend! Het geeft me het gevoel dat het een goede keuze is geweest om hier in te stappen. Het zorgt er ook voor dat ik me gesteund voel door de mensen hier in Nederland. De afgelopen week hebben mijn lieve collega’s bij de gemeente dit gevoel nog eens versterkt door, zonder dat ik dat wist, geld in te zamelen en de reis die ik ga maken onder de aandacht te brengen bij alle andere collega’s bij de afdeling Volksgezondheid. Echt heel bijzonder!

Onderstaand citaat uit het boek De Kloof van Michael Neale heeft me de afgelopen weken nogal geïnspireerd, daarom wil ik ’m jullie niet onthouden:

’We zijn dankbaar voor de regen. We zijn dankbaar voor de zon. We zijn dankbaar voor de bergen. We zijn dankbaar voor de dalen. Want in de diepte worden we gevormd en gesterkt. We zijn dankbaar voor het water, dat stroomt naar de laagste plaatsen en daar leven wekt. Onder alle omstandigheden en in alle seizoenen zijn we dankbaar. Laat dankbaarheid onze reis kenmerken, onze handen gul stemmen en onze harten tot liefde bereid maken. We hebben veel ontvangen en laten anderen delen in onze overvloed. Want open handen zijn nooit leeg en open harten nooit eenzaam.’ 

Ik hoop dat ik hier iets van laat zien - en kan laten zien op Lesbos. Want wat hebben we hier in Nederland veel gekregen om uit te delen.

Ik hoop jullie zo snel mogelijk iets te vertellen over de situatie op Lesbos zelf. Dat zal waarschijnlijk aankomend weekend worden. Bedankt voor het lezen en geniet van de feestdagen!

Warme groeten,

Jacko